Litt julestemning.

Naturen med litt hjelp av sola er av og til ein flott kunstnar.

Det er kjekt med litt lys i den mørke årstida. Slik vart juletrea ute pynta i år.

Julerydding og eit lite eventyr.

Så er det tid for litt julerydding. Ein liten sjekk på kjølerommet før "mattilsynet" rykker inn. Kan bekrefte at 2006 var ein utmerka årgang for Tines vaniljesaus.
Elles er det litt rørande å sjå mamma som reparerer den raude fjøsgenseren min.(Overraska ho og tok ho på fersken)
Og så måtte eg mimre litt over snekkarboden. Eg hadde ein gong ei snekkarbod. ( Ikkje berre Emil som hadde det.) Der hadde eg faktisk litt system og ei hylle med plass til verktøy. Så kom det ein snekkar og hadde store vyer om korleis det kunne bli. Han reiv ned hyllene, og snipp snapp snute så var eventyret ute...........

Julehandel i Trondheim.

Når barnbarn kjem nærmare enn elles er lett å lokke ut besteforeldre.

Det vart handletur i Trondheim, og han som kom heim frå jobb måtte lage middag til oss som berre hadde slitt og streva på byen dagen lang.

Nokon kan i alle fall kunsten å sjarmere.

Ei lita brillehistorie.

På fredag var eg på skogstur med elevane på 5. 6. og 7.trinn. Vi skulle plukke kongler til jule-verkstaden. Det klarte vi sjølv om det var snø, men vi hadde også tid til å bygge hytte og renne i snøen. Eg var også med på å renne nedover ei bratt skråning på magen.

............... Men så er kanskje ikkje det så lurt for ein eldre herre med briller og senilsnor under jakken.

Har eg lært noko av det? Eg håpar i grunnen ikkje det. Økonomisk er det ingen katastrofe med "Nille- briller." Kanskje eg heller skal håpe at barnebarna klarer å lure meg til å ødelegge mange briller i framtida. Leik er no ein viktig del av livet da ---- sjølv for gamle menn.

Høst på biblioteket.

I høst fant vi ut at vi skulle lage utstilling av egne produkter, vi som jobber på biblioteket. Som dere kanskje vil oppdage, ble min del ganske stor. Må bare legge til at det ikke var jeg som valgte hva som skulle henges opp. Det var jo noen bøker utstilt også da....

27. oktober er Verdens Teddybjørndag (bursdagen til Theodor Roosevelt). Den blir markert i alle bibliotek verden over, og vi ville henge oss på vi også. Altså innviterte vi til lesestund den lørdagen. Spennende om noen kom, og det ble minst 15 unger +++. Jeg holdt på med hånddukke og leste bamsebøker. Vellykket!!!

Nå er det Astrid Lindgren jubileum, så da var det å få opp ny utstilling, og ordne til ny lesestund. Innvitasjon har gått til alle barnehagene denne gangen, og foreløpig har en gruppe vært og hørt. 16 5-6åringer satt stille i nesten en halv time, mens jeg leste om Pippi, Emil og Lena. Pippis "båt" full av overraskelser, hjelper med å holde på oppmerksomheten. Litt nytt mellom hver bok. Dette er gøy, men jeg blir skrekkelig sliten. Beundrer dere som greier å holde på en hel dag. En time er nok for meg.

...og så må jo alle skikkelige bestemødre ha et lite skrytebilde strategisk plassert ved arbeidspulten...

Som hund og katt i ektesenga.

Overskrifta gjeld altså ikkje oss sjølve, men dei to søte små på biletet. Hunden har jo lang sedvane-rett på å overta senga når det blå teppet kjem på plass, men det hender også at katten slår følge.

Tek også med eit bilete frå tunet med haustfargar på lønna. Men biletet vart teke tidlegare i haust. Pr. i dag er alt lauvet borte for lengst.

Ingeborg 65 år

Lørdag var vi på Lesja for å feire Ingeborg. Alle søsknene var der og klubben for inngiftede var godt representert. Også venner fra Lesja stilte opp, og Ildri hadde med både trubadur (Ivar Moen som reiser for NLM) og barnebarn.

Ingeborg har blitt en reser til å høre på lydbøker, og det liker jo en bibliotekansatt godt.

Litt nytt på badet.

Vi kan vel ikkje skryte av opppussing av bad slik som enkelte andre familiemedlemmar, men litt nytt vart det også på badet hos oss. Vi bestilte allerede i juli, men med ventetid, litt somling av oss før opppakking, retur og ny venting vart det 20.oktober før alt var på plass. Det siste skapet komm da på plass same dag som det kom i hus.

Slik såg det ut før.

Slik ser det ut no.

Norge i eit nøtteskal.

Vi valgte å bruke litt av haustferien til å vere ekte turistar i eige land. Turen starta på Oppdal med å parkere Robin hos Marit. Nattog til Oslo foregjekk i sittande stilling. Under frukosten i Oslo fekk vi hyggeleg besøk av Gunnveig og Simon. Så starta turen som heiter "Norge i eit nøtteskal". Vi reiste med det vanlege toget mot Bergen til Myrdal. Vi fekk personleg guiding av ein pensjonert lock-førar som sat ilag med oss. På Myrdal gjekk vi over på den kjente Flåmsbana ned til Flåm. Banen er veldig bratt og går bl.a i ein stor u-sving inne i fjellet.

Her er det administrerande direktør for turen som held styr på billett-heftet. Vi er på veg ned mot Flåm.

Ein flott foss på Flåmsbana. Vidare gjekk turen med båt frå Flåm til Gudvangen, buss til Voss og tog frå Voss til Bergen. Vi var dei einaste på turen som snakka norsk. Elles var det mange turistar frå Japan.

Så kom vi til Bergen der vi bl.a. var på besøk i ein symaskin/ stoff-butikk der eg fekk lov til å dra kredittkortet før vi gjekk ut.

Etterpå fekk eg anledning til å bade Jona med masse spruting.

PUSH - for oss ungdomane.

Det var kjekt å vere med på PUSH-fesivalen på Vestnes 14-16.sept. Det var ca. 120 ungdomar samla(+ca 80 konfirmantar på fredagskvelden) og det var kjekt og inspirerande å vere med. Kjekt å sjå barn og vordande svigerbarn i aksjon. Marie som sjefen over alle sjefar, Emma var sjef på kjøkkenet. Der var vi også med og trur vi gjorde litt nytte for oss. Nils Ingar spela piano i lovsongs-teamet og John Gudmund hadde blant mykje anna laga ein flott video om vårt misjonsansvar. Dei er flinke og vi gler oss over det.PUSH står for pray until something happens. Det var spesielt å vere med på bønevandringa på laurdagskvelden. Hadde dette vore for nokre år sidan ville vi bli rekna som katolikkar. Eg trur det er mykje verdifullt med å bruke lys og andre konkrete symbol.

Ferietur til Bud.

Det er utruleg kor mykje ferie-følelse det går an å få på ei helg. Etter at vi har vore på fjorden og sett på Svanhild drog på ferie-tur med med Campingvogn til Bud. Vi var innom Marie på hyggeleg kveldsmat på Skåla. Etterpå leverte vi Nils Ingar "studieklar" i Molde. Så var det oss to igjen overlatt til oss sjølve for ein ny vintersesong. Da var Bud Camping ein fin plass å vere på.

To søte troll på Bud Camping. Det var ei flott steinsamling på Bud. Eg har fotografert mange av steinane så viss nokon vil bestille eit bilete av ein stein som de trur fins på Bud så er det berre å sende ein e-post.

Vi fekk oss også ein flott middag på Bryggja på Bud der vi kunne forsyne av mange forskjellige fiskerettar. Det var mykje folk og Bud har tydelegvis besøk av mange turistar, så vi var slett ikkje åleine om å dra hit. Plassen kan anbefalast.

Cecilie på Ergan fort. For å vise at ho er "litt krigersk" av seg. Tidlegare på bloggen er ho ilag med krigsheltar både frå Peru og Chile. Det betyr vel også at ho vil vere venn med alle. Bud var ein viktig plass for tyskarane for å ha kontroll med havet og innseglinga til Romsdalsfjorden.
Statuen over kyrkjemøtet på Bud i 1533. Bud var rekna som den mest sentrale plassen mellom Trondheim og Bergen på den tida.

Robin ved Atlanterhavsvegen.

Statue ved Atlanterhavsvegen til minne om sjøfolk som har kome bort på havet. Så avslutta vi feriehelga med eit besøk i Atlanterhavsbadet i Kristiansund. I dag, måndag, er Cecilie på jobb og i morgon startar jobben på skulen for meg også. Det betyr vel at ein innhaldsrik sommar er på hell. Innhaldsrik - sjølv om vi var heimefrå berre ei natt.

Svanhild - Heim til Todalsfjorden.

Sidan Aura Avis ikkje møtte opp har eg skrive denne artikkelen både for Aura Avis og for bloggen.
Svanhild med alle segl oppe på tur inn Todalsfjorden. Neppe har det vore så mange småbåtar samla i Todalsfjorden i moderne tid.

Svanhild gjer seg klar til å gå mot land.

Det er ein del arbeid som skal gjerast når segla skal ned. Her er det blanding av fast mannskap og lokale interesserte personar som har fulgt Svanhild nordover frå Florø.

Detalj frå av båten. Her ser vi at propellvatnet frå den eine motoren sprutar opp ved sida av roret. Dette gjer båten litt vanskeleg å manøvrere, men det er gjort for at det opprinnelege skal vere mest muleg rett.

Svanhild blir i dag rekna som den beste og riktigst vedlikeholdte hardanger-jakt i landet. Båten er stasjonert i Florø. Laurdag 11.juni kom båten heim igjen. Maken til mottaking har mannskapet knapt opplevd og neppe har det vore så mykje småbåtar samla i Todalsfjorden i moderene tid. Sjølv da dei kom tilbake frå jordomsegling kunne neppe frammøte og mottaking måle seg med dette. Men det var no Svanhild kom heim igjen. Fleire personar frå lokalmiljøet har fulgt båtturen frå Florø til Todalsfjorden.
Svanhild vart altså bygd som Hardanger-jakt på Nordvik i 1889. Byggmesteren var frå Sjøtrøa på Nordvik. Bygginga foregjekk i fjærsteinane på Nordvik, men tømmeret var hogge i Innergarden på Drøpping. Reisinga av masta foregjekk truleg under Skarvhammaren på Drøpping. Her er det både djup og loddrett hammar å ligge inntil. Det var brødrene Ola og Johan Knutson Drøpping frå Innergarden på Drøpping som bestilte båten og dreiv med fraktfart. Det var også fleire andre på Drøppingstranda som dreiv med frakt-fart i den tida. Frakten foregjekk i stor grad mellom Lofoten og Krisiansund. Ola Knutson Drøpping kjøpte seinare Oppisua på Drøpping, så dagens drivarar både av Oppistua og Innergarden er i nær slekt med den første skipperen.
Som jakt hadde Svanhild ei mast og eit mannskap på 6 personar. Skuta vart solgt til O. Føystad og P Kamsvåg i Straumsnes i 1923. Omlag 1925 vart Svanhild rigga om til galeas, dvs. ho fekk to master. Då vart segla mindre og lettare å jobbe med, og ein kunne no segle båten med fem personar. På midten av 30-talet blei det installert motor i Svanhild og den store riggen vart teken vekk. Svanhild heldt fram å gå i fraktefart langs kysten heilt til 1976.Eit andelslag med båtentusiastar i Florø fekk tak i båten i 1984 og dei var på jordomsegling i 3 år. Skipperen fordel at båten no har to motorar. Det gjer at båten ikkje er spesielt god å manøvrere, men dette er gjort for at det opprinnelege i båten med plasseing av ror ikkje skal bli forstyrra.

Brullupsfeiring.

Brudeparet med eit ekstra vindpust i sløret.

Brura som var gøymt bak sløret ser slik ut.

Grimt frå fotgrafering av begge familiane.

Fjelltur.

Vi hadde ein fjelltur for bl.a å plukke mult, lufte oss og sjå etter sauer.

Catharina og Eiving framfor "dommaren" oppe i lia. Her er det ein fin plass for mimring.

På toppen av Stortua kunne vi nyte sjokolade, kaffe, kransekake og avslutte måltidet med ein ekte smakebit på tørrfisk frå Island.

Dåp i Innerdalen.

Da har vi hatt ein flott dåp i friluft i Innerdalen.
Det var ein stor dag for oss besteforeldre å få følge vårt første barnebarn til dåpen. Her er Jona i lag med foreldre og fadrar.
Gunhild i lag med Jona. Denne dåpskjolen har bestemor bruka mange timar på det siste året.

Bestefar klar med tau for å hjelpe til med å dra barnevogna opp dei bratte bakkane til Innerdalen.

Sølvkrus og barnebibel frå tanter og onklar.

Her er han i finstasen i lag med Karen.

Han klarer godt å halde seg i sentrum for mor, bestemor og farmor.